نقد نگاه ایرانی به دیپلماسی جهانی

چند رو زپیش بود که عکس دکتر سریع القلم را روی صفحه اول شرق دیدم اما به علت مشغله زیاد فرصت نکردم مصاحبه را کامل بخوانم. روزنامه های آن روز هم جمع شد و من مصاحبه را از دست دادم تا اینکه به لطف ملوک عزیز که همیشه فرستادن مقاله هایش به انحاء مختلف به داد آدم می رسد، یک دل سیر خواندم و توی این روزهای پر از سرگردانی و تفسیرهای مختلف به راستی از تحلیلهای ایشان لذت بردم. فکر کردم ممکن است دوستانی باشند که مثل من خواندن مصاحبه را از دست داده باشند. بنابراین متن کامل را اینجا می گذارم تا در خواندنمان با هم شریک شویم.

 

ادامه نوشته

یاران چه غریبانه...

فریده ماشینی را از کنار هم نشستن در دانشگاه علامه می شناختم. وقتی دانشجوی کارشناسی بودم و او کارشناسی ارشدی بود که دوست داشتم مانندش باشم. یادش گرامی و روحش شاد.

پدر...

با  موهای سپیدش

پاکی قدومش

صفای وجودش

سنگینی سکوتش

نجابت و غرورش

و با زمزمه کلامش در جذبه محراب

گستره وسیع جنت بود

و من فقط پدر می خواندمش...

روزت مبارک بابا، مثل همیشه با دلتنگی...